Nie da się ukryć, że instruktor nauki jazdy musi mieć cechy mentora. Zawód swój powinien wykonywać z pasją. Jeśli nie lubi się ludzi, gdy przychodzi się do ,,roboty,, odbębnić dniówkę, wówczas nie ma mowy o przekazaniu dobrych wzorcow i wiedzy. Instruktor jest trenerem, nauczyciel w szkole przekazuje wiedzę naukową. Tak ten świat jest skonstruowany, że jest dobro i zło. Odnosząc się do powyższego, ceni się te dwie grupy zawodowe za wkład intelektualny, zaangażowanie, motywację do nauki. Szacunek do drugiego czlowieka buduje się właśnie na wspomnianych wartościach. A opinia idzie w świat. Dlatego postępując zgodnie z funkcją społeczną i zawodową bądźmy dalej tacy jacy jesteśmy a wychowamy sobie armię doskonałych kierowców. Gratuluję artykułu, podziwiam konsekwencję :)

Nareszcie o czym ważnym i pozytywnym. O prawdziwej pasji i szacunku dla siebie, swojego zawodu i ludzi. Miałem szczęście trafić na takich ludzi jak autor. Gdy zdawałem prawko na motocykl, teorię zdawało się ustnie, więc szkolono nas tak byśmy nie tylko znali na pamięć obowiązujące prawo, ale także doskonale rozumieli jego sens. Praktyka odbywała się tylko na placu i tam też zdawało się egzamin praktyczny. Miałem wcześniej kupiony motocykl i na podwórku uczyłem się nie tylko jazdy, ale i "kaskaderskich" popisów. Na kursie robiłem co chciałem, bo to wszystko czego wymagano miałem opanowane do perfekcji. Byłem tak pewny siebie, że zignorowałem obowiązek sprawdzenia właściwego włączenia pierwszego biegu, wtedy z powodu możliwości pozostawienia motocykla przez poprzednika na tzw. fałszywym luzie. Egzaminator powiedział mi wtedy, że nie zdałem nie z tego powodu, że zgasł mi silnik, lecz dlatego, że byłem zbyt pewny siebie i zlekceważyłem to co istotne. Po zdaniu egzaminu w następnym podejściu, ten sam egzaminator, poradził mi, że chcąc realizować swoją pasję, bo nie ukrywałem, że kocham motocykle, powinienem zapisać się do dowolnej sekcji motocyklowej, by się uczyć i doskonalić, a przede wszystkim, by uświadomić sobie jak mało jeszcze umiem. Tak też zrobiłem ucząc się techniki jazdy na zręcznościówkach przy okazji rajdów turystycznych, później obserwowanych, z małą przygodą w motocrossie włącznie. Podobna drogę przeszedłem jeżdżąc samochodami, zdobywając m.in. licencję rajdową. Nauczyłem się mechaniki i techniki jazdy, ale przede wszystkim współpracy, koleżeńskości i pokory, czego i innym, także wypowiadającym się na tym forum, życzę.

Stary kierowca i pokory, czego i innym, także wypowiadającym się na tym forum, życzę.Pisząc o tragicznie zmarłym egzaminatorze używając inwektywy ? Brawo ty.

Jak dobrze pamiętam, to w moim emocjonalnym wpisie, gdyż byłem wcześniej przekonany, że to egzaminowana wjechała w niewidzącego jej egzaminatora oddelegowanego do egzaminowania innej osoby, wyraziłem żal w związku z tą niepotrzebną śmiercią. Dowiadując się jednak, że to ten młody człowiek sam z własnej woli wszedł pod nadjeżdżający samochód usiłując zatrzymać go siłą woli i machaniem rąk, na dodatek nie uskakując w odpowiednim momencie z toru jazdy tego pojazdu, dziś także nazwę po imieniu, nawet jeżeli był to spontaniczny odruch wynikający przede wszystkim braku profesjonalizmu i właściwego wyszkolenia. Za to, tak jak poprzednio, obwiniam WORD. To efekt braku właściwego przeszkolenia. Ciekawe ilu jeszcze musimy doświadczyć nieszczęść, by wprowadzono w samochodach i motocyklach egzaminacyjnych i do nauki jazdy np. zdalne wyłączenie silnika lub innego typu blokadę ratująca ludziom życie? Te pojazdy to nie konie, więc da się to zrobić. Prawdziwie urażonych przepraszam.

Za takie komentarze uwielbiam zawód instruktora nauki jazdy pojazdami mechanicznymi. Na drodze tylko trąbic ma takich.