Wielokrotnie spotykaliśmy się na gruncie spraw zawodowych. Wiele spraw udało się razem załatwić i wiele planów niestety nie udało się dokończyć. Niemniej w mojej pamięci Wojtek pozostawił niezatarty ślad pamiętną podróżą z Radomia, podczas której w przydrożnej restauracji pijąc zieloną herbatę pogadaliśmy niespodziewanie głęboko o ludzkich sprawach. Wówczas doświadczyłem Jego ogromnej wrażliwości. Wrócił z Chin więc rozpoczęliśmy od fenomenologii herbacianych spotkań biadoląc nad koniecznością wypijania jej w coraz większym pospiechu. A potem zaczęliśmy opowiadać o żalu płynącym z konieczności akceptowania powierzchowności. Pomimo upływu wielu lat od tamtego spotkania pamiętam ile mi wtedy przekazał. Nie wiedziałem, że podziękuję Mu za to dopiero w ten sposób. Do zobaczenia Wojtku w świecie, w którym nie będziemy musieli się śpieszyć..... Tomek Matuszewski

Wojciecha Rosieckiego znałem prawie od ćwierćwiecza. Był, podobnie jak ja, założycielem Fundacji „Bezpieczeństwo Ruchu Drogowego”, która do dziś istnieje i działa, i w Radzie której zasiadał. Ale przede wszystkim był pasjonatem uczenia i propagowania zasad bezpiecznego uczestniczenia w ruchu drogowym. Ta chwalebna pasja miała swój wieloletni wyraz w pełnieniu przez Niego funkcji Naczelnego Redaktora w wydawnictwie Grupa Image, specjalizującym się w publikowaniu podręczników dla kandydatów na kierowców i kierowców, pytań i testów egzaminacyjnych (jeśli było to możliwe jako dopuszczalne przez władze), poradników o bezpiecznym uczestniczeniu w ruchu drogowym oraz wielu innego rodzaju publikacji o ruchu drogowym i jego następstwach. I jest niewątpliwe, że we wszystkich tych wydawnictwach Jego rola nie ograniczała się do prac typowo redakcyjnych, ale był również inicjatorem nowych rozwiązań, nowych tematów i zakresu tych wydawnictw. Zawsze skupiony, poważny – i chciałoby się rzec – nadmiernie zajęty pracą, miał wysokie poczucie humoru, co pozwalało i Jemu i osobom z nim stykającym się na chwilę odprężenia, gdy aktualne zagadnienia, nad którymi w danym czasie pracowali, wydawały się bez rozwiązania. Jakaś wtedy Jego uwaga czy powiedziany a’propos wysokiej klasy dowcip rozluźniały napięcie i pozwalały w spokoju rozwiązać problem. Był wysokiej klasy humanistą, koleżeńskim, sumiennym i o szerokich horyzontach Człowiekiem. Żegnaj Wojtku!

Znamy się "od zawsze". Jego pracowitość i rzetelność owocowała konkretami, także sukcesem wydawniczym "Grupy Image". Kiedyś spotykaliśmy się bardzo często, niemal codziennie, ostatnio rzadziej z racji odległości, ale zawsze serdecznie, ciepło. Zawsze podziwiałem jego spokojne podejście do trudnych problemów, rzeczowe, z dużą empatię, a przy tym ze swoistym, „wojtkowym" dystansem i autorefleksją właściwą ludziom dobrym i mądrym. Był w tym nie do podrobienia, chciało się za nim nadążać. Będę uparcie próbował. Zostanie w mojej pamięci na zawsze...

Z żalem przyjąłem wiadomość o śmierci Pana Wojciecha. Jeszcze niedawno, bo przed Świętami Bożego Narodzenia, rozmawialiśmy tradycyjnie o wielu wspólnych sprawach i snuliśmy plany kolejnych wydań. Jak zawsze dobrze się nam rozmawiało o problemach dotyczących wielu ludzi. Pan Wojciech był Człowiekiem wyjątkowym - cechowała go wysoka kultura osobista, wrażliwość i solidność. I takim pozostanie w mojej pamięci. Jego najbliższym składam wyrazy współczucia. Wyrazy współczucia składam też Kierownictwu i Pracownikom Grupy Image. Stanisław Soboń