Jan Zasel, wieloletni biegły sądowy z zakresu prawa o ruchu drogowym, autor wielu podręczników do nauki jazdy, ekspert w dziedzinie przepisów ruchu ponownie zabiera głos. Powód: zamieszczona przez nas łamigłówka dotycząca ruchu na skrzyżowaniu i wywołana przez nią dyskusja.

Pojawienie się portalu L-instruktor przyjąłem z zadowoleniem licząc na to, że będzie to dobre forum do wymiany informacji i poglądów dotyczących dziedziny szeroko rozumianej edukacji komunikacyjnej. Dodatkowym walorem pomysłu jest to, że takie forum nie istnieje. Stąd też może i pesymizm niektórych uczestników zapoczątkowanego forum co do istnienia autorytetów w tej dziedzinie. Istotnie, po zmianach ustrojowych, mających nieraz charakter rewolucyjny, autorytety jakby zanikły. Może więc nam, w ramach tego forum, uda się wyłonić kogoś, kogo wiedzę i poglądy podzielą wszyscy jego uczestnicy.

A teraz wróćmy do „łamanego pierwszeństwa”. Do mojej wypowiedzi w tej sprawie zgłosili uwagi:

Przed rozpatrzeniem uwag pragnę jeszcze raz zaakcentować, że sytuacja przedstawiona na rysunku wskazuje iż jeden z uczestników ruchu (skręcający) naruszył prawo. To też ktokolwiek wypowiedział swoją opinię, powinien zacząć od tego stwierdzenia. Osobiście jestem przeciwnikiem prowadzenia rozważań nad tego rodzaju sytuacjami.

„Kopan”
1) „...pasy ruchu są prowadzone wzdłuż drogi z pierwszeństwem liniami prowadzącymi, więc zgodnie z art. 5 ust. 1 nie obowiązuje dyspozycja art. 22 ust. 2 pkt 1”.

Słusznie pan Kopan nazwał linie przerywane wyznaczające pasy ruchu „liniami prowadzącymi” bo taki jest ich charakter. Nie mają one charakteru dyrektywnego. Nie mają więc związku z dyspozycją art. 22 ust. 2 pkt 1. Mają natomiast związek z art. 2 pkt 7 i art. 22 ust. 5 – ułatwiają zajęcie właściwego miejsca na pasie ruchu.

2) „jakim cudem na skrzyżowaniu chce pan stosować przepis, który mówi o przecinaniu się kierunków ruchu poza skrzyżowaniem”.

Przecież obaj kierujący opuszczają skrzyżowanie. Tory ruchu ich pojazdów nałożą się na siebie (zakładając, że zadanie jest prawidłowe) za skrzyżowaniem. Tak więc powstaje sytuacja, w której ten właśnie przepis rozstrzygnie o pierwszeństwie. Istnieje również inny przepis, na który wskazywałem w mojej wypowiedzi, mianowicie o sygnalizowaniu zamiarów. Zawracający nie ma możliwości nadania jednoznacznego sygnału, więc powinien ustąpić temu, którego sygnał jest jednoznaczny.

3) „Podsumowując, trzej eksperci stosują różne przepisy…”

Muszę jeszcze raz przypomnieć, że moja wypowiedź odnosiła się do sytuacji innej aniżeli przedstawia rysunek. Mianowicie do sytuacji, w której obaj kierujący zbliżają się do skrzyżowania i czynią to zgodnie z prawem o ruchu drogowym. W mojej rozległej praktyce edukacyjnej z powodzeniem udowadniałem tezę, że prawo o ruchu drogowym, jego ogólne i szczegółowe reguły, są jednoznaczne i nie wymagają „interpretacji”, którym to słowem posługują się chętnie niektórzy nauczyciele kierowców. Nie sprawiają również trudności w wskazaniu, która reguła powinna być stosowana w konkretnej sytuacji w ruchu.   

„Gość”.
Stwierdził m.in.: „Jaką mamy pewność, że po skręcie w prawo pojazd czerwony zjedzie na prawy pas. Jaki przepis go do tego zobowiązuje”.

Nie mamy takiej pewności albowiem nie wiemy, czy kierujący czerwonym zna postanowienie art. 22 ust. 2 pkt 1. Znowu jednak tkwimy przy fałszywej, wobec prawnej regulacji ruchu, sytuacji. Czerwony powinien rozpocząć skręcanie z pasa prawego skrajnego i na takim zakończyć. Dalej, gdy będzie chciał zmienić pas ruchu, powinien to uczynić zgodnie z postanowieniem art. 22 ust. 5.

Z wyrazami szacunku – Jan Zasel

Autor jest ekspertem w dziedzinie prawa drogowego
oraz autorem wielu podręczników do nauki jazdy